Het belang van de ademhaling staat centraal in Reichs
werk. Reich stelde dat het onvermogen van neurotici om volledig in of uit te
ademen een gevolg was van het in stand
houden van angst die zich in de kindertijd heeft gevormd. Door een langdurige
blootstelling aan stress raken mensen geconditioneerd om te onderdrukken of
natuurlijke gevoelens te vervormen. Deze chronische stress wordt opgeslagen in
het lichaam als spierpantser, waardoor het natuurlijke ritme van de ademhaling wordt
verstoord en de vloeiende emotionele
expressie wordt onderdrukt. Dit roept de vraag op waarom ademen zo'n
belangrijke rol speelt tijdens het onderdrukken van emoties. Volgens Reich wordt
door de remming van de ademhaling minder zuurstof door het lichaam opgenomen,
waardoor er door het organisme ook minder energie wordt geproduceerd, om uiteindelijk
ook de productie van angst te verminderen. Door beperkingen in de ademhaling beperken mensen ook
hun vermogen om intensief te voelen. Op die manier kunnen ze hun woede in
bedwang houden en hun keel dicht knijpen om schreeuwen te voorkomen. Omgekeerd
resulteert de onderdrukking van elk gevoel weer de remming van de ademhaling.
De belangrijkste reden voor een beperkende ademhaling is om onaangename
lichamelijke sensaties niet meer te voelen. Naarmate de behandelingen van Reich
evolueerde begon hij ook biodynamisch lichaamswerk toe te passen om de
disfunctionele ademhaling tegen te gaan
.