In het verleden heb je
onbewust besloten, om mentaal je fysieke lichaam te verlaten, en de volledige
aanwezigheid van het huidige moment vaarwel te zeggen. Teneinde de denkbeeldige
mentale ervaring, die ‘tijd’ wordt genoemd binnen te gaan. Dit als gevolg, van
een serie pijnlijke ervaringen die toen plaatsvonden. Hierdoor koppelde je je
los van je lichaam en je gevoelens, door helemaal op te gaan in je
gedachtewereld. Op die manier, probeerde je die pijnlijke gebeurtenissen te
vermijden. Maar als je niet meer aanwezig bent in je lichaam, dobber je min of
meer stuurloos rond. Met als gevolg, dat je je nu vastklampt aan een denkbeeldige
plek, die je het verleden of de toekomst noemt. En van daaruit maak je keuzes,
die gebaseerd zijn op wat je op die ingebeelde plek waarneemt. Zo kan je kiezen,
om je leven lang te wachten op een betere toekomst. Of de aangename momenten in
je leven, aan je voorbij laten gaan, door alvast vooruit te lopen op de onvermijdelijke
beeindiging er van. Maar welke keuze je ook maakt, het blijft altijd een mentaal
verhaal van een emotioneel beladen ervaring. Vasthouden aan dat verhaal, is
vasthouden aan het verleden. Geen enkel verhaal kan je echter bevrijden van het
verleden. Alleen onvoorwaardelijk voelen wat er is kan je helpen, de weg
terug te vinden naar je fysieke lichaam, en naar de aanwezigheid in het
huidige moment