Onlangs heeft er vanuit de psychologie een
grootschalig onderzoek plaatsgevonden, met betrekking tot ademwerk. Het doel van
het onderzoek was het nauwkeurig identificeren van therapeutisch ademwerk, en
wat zij voor invloed hebben op lichaam en geest. In dit onderzoek kwam naar
voren dat de meeste vormen van ademwerk niet significant van elkaar
verschillen. Zij maken allen gebruik van de ‘verbonden ademhaling’ om in contact te komen met verdrongen
materiaal, en om emotionele ervaring te verdiepen. Helaas is er vaak een gebrek
aan een theoretisch raamwerk en ontbreekt enig wetenschappelijk onderzoek, met
uitzondering van het werk van Stanislav Grof en Wilhelm Reich. Ook de talrijke z.g 'neo-Reichiaanse' therapieën blijven
beneden het niveau van Reichs authentieke
werk. Reich wordt erkend als grondlegger van een psychotherapeutische
benadering die zich concentreerde op
zowel de psychische als de somatische aspecten van het karakter van de
mens. Het bestaat
uit intensief ademwerk en subtiel lichaamswerk met de karakterstructuren als verbindende factor. Reich
verdeelde het lichaam in zeven gebieden, ( segmenten) waar de chronische
spierpantsers ( pantsers) zich hebben vastgezet. Een karakterstructuur is een
overlevingsstrategie. Deze strategie ontstaat in de kindertijd. Zij bestaat
voornamelijk uit pogingen om met de buitenwereld in contact te treden, en
tegelijkertijd de mogelijkheid open te houden om er aan te ontsnappen. Een goede training en
vooruitziendheid van de therapeut is vereist, om het risico van fysieke
interventies die verkeerd worden geïnterpreteerd te vermijden. Ook moet hij voldoende
getraind zijn in het herkennen van zowel neurotische ademhalingsbeperkingen als
spierpantsering Onjuiste diagnose kan aanzienlijke gevolgen hebben voor de
lichamelijke en psychische gezondheid van de cliënt.
.