Reich was
ongetwijfeld de meest ambitieuze leerling van Freud, maar zag geen heil in de
psychoanalyse. Hij twijfelde vaak aan de effectiviteit daarvan. Vandaar dat hij
aandacht ging besteden aan de relatie tussen het lichaam en de psyche van de
mens. Reich wordt beschouwd als de pionier op het gebied van de
lichaamsgerichte therapie. Hiermee was hij eigenlijk zijn tijd ver vooruit.
Sinds hij het lichaam in de psychotherapie ging betrekken is er veel gebeurd.
Van de eerder afstandelijke en koele psychoanalytische traditie van zijn
leermeester Freud heeft zich een evolutie voltrokken naar meer lichaamsgerichte
methodes van waaruit men een neurose benadert. Bijna alle hedendaagse vormen
van lichaamsgerichte therapie borduren verder op zijn ideeen. Reich kwam tot de ontdekking dat een neurose
ook altijd een lichaamsneurose is en een trauma altijd een lichaamstrauma.'Oud
zeer' wordt daarbij opgeslagen in de vorm van lichaamspantsers, die de
doorstroming van levensenergie in het lichaam belemmeren. Reich ontwikkelde een
karaktertheorie gebaseerd op eerder werk van Freud waarbij niet alleen de
mind maar ook het lichaam werd betrokken. Hij nam waar dat bepaalde
karakstructuren zich ook lichamelijk uitdrukte zoals in de bouw van iemands
lichaam, maar ook in de motoriek en expressie. Reich vond dat psychotherapie
zich niet alleen met de psyche moest bezighouden maar ook met het lichaam in de
vorm van bepaalde bewegingen, aanrakingen en met behulp van het maken van
geluid en het activeren van de
ademhaling.