Volgens Reich is het borstsegment het belangrijkste
segment. Omdat deze onze vitale organen bevat: het hart en de longen. Als we
gespannen, angstig, boos of depressief zijn, kunnen we die emoties in onze
borst voelen. Als we gespannen zijn, kunnen we onze borst ervaren alsof deze in
een bankschroef zit. Onze angst kan worden weerspiegeld in een snelle,
oppervlakkige, ademhaling. Als we boos
zijn, versnelt onze adem en onze spieren spannen zich aan. Onze woede kunnen kwijt door onze stem te gebruiken of door hand- en armbewegingen. Samentrekking van de spieren kunnen resulteren in chronisch gespannen rugspieren, en een houding van "terughoudendheid" weerspiegelen. Het is een stijve,
vrijstaande houding die zich kan manifesteren als aanhoudende rugpijn. Als we
depressief zijn, kunnen we een zwaar gewicht op onze borst voelen dat ons naar
beneden drukt. Ons energieniveau daalt met oppervlakkige ademhaling waardoor we ons lusteloos en neerslachtig voelen.
Wanneer onze borstkas echter open en ontspannen is, kunnen we de zachtheid voelen rond
ons hart, wat wordt ervaren als tederheid of verlangen. We kunnen dat uiten door
met onze armen en handen naar een ander uit te reiken. Onze ademhaling
stabiliseert zich dan in lange, langzame, diepe ademhalingen, waardoor we ons meer
kunnen ontspannen. Onze borst is zacht en kan
toegeven aan het verlangen van de longen om volledig in en uit te ademen. Als
we moeten huilen, kan onze borst zich overgeven aan het snikken. Onze armen en
handen worden warm door de bloedsomloop. De rugspieren en schouders zijn
soepel, beweeglijk en bewegen mee met de adem, en dat geeft een dieper gevoel van welzijn.